Bhagavad Gita: Chapter 16, Verse 22

ஏதை¹ர்விமுக்¹த¹: கௌ¹ன்தே¹ய த¹மோத்³வாரைஸ்த்¹ரிபி⁴ர்னர: |

ஆச¹ரத்¹யாத்¹மன: ஶ்ரேயஸ்த¹தோ¹ யாதி¹ ப¹ராம் க³தி¹ம் ||22||

ஏதைஹி--—இவைகளிலிருந்து; விமுக்தஹ---—விடுபட்டவர்; கௌந்தேய---—குந்தியின் மகன் அர்ஜுனன்; தமஹ-த்வாரைஹி--—இருளின் வாயில்களிலிருந்து; த்ரிபிஹி---—மூன்றிலிருந்து; நரஹ--—நபர்; ஆசரதி---— முயல்கிறார்; ஆத்மனஹ---—தன் ஆன்மாவின்; ஶ்ரேயஹ---—நலனுக்கு; ததஹ--—அதன் மூலம்; யாதி--— அடைகிறார்; பராம்---—உயர்ந்த; கதிம்--—இலக்கை.

Translation

BG 16.22: இருளின் மூன்று வாயில்களிலிருந்து விடுபட்டவர்கள் தங்கள் ஆன்மாவின் நலனுக்காக முயற்சி செய்கிறார்கள், அதன் மூலம் உயர்ந்த இலக்கை அடைகிறார்கள்.

Commentary

காமம், கோபம், பேராசை ஆகியவற்றைத் துறந்ததன் பலனை ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் இந்த வசனத்தில் தருகிறார். இவை இருக்கும் வரை, ஒருவர் ப்ரேய அல்லது மகிழ்ச்சியின் மீது ஈர்க்கப்படுகிறார், அது நிகழ்காலத்தில் இனிமையாகத் தோன்றினாலும் இறுதியில் கசப்பாக மாறும். ஆனால் பொருள் சார்ந்த ஏக்கங்கள் குறையும் போது, புத்தி, பொருள் மோகத்திலிருந்து விடுபட்டு, ப் ¹ரேயவின் பாதையில் செல்வதது அறிவீனமானது என்று உணர முடிகிறது. பின்னர் ஒருவர் ஶ்ரேயஹ அல்லது மகிழ்ச்சியை நோக்கி ஈர்க்கப்படுகிறார், அது நிகழ்காலத்தில் விரும்பத்தகாதது ஆனால் இறுதியில் இனிமையாகிறது. மேலும் ஶ்ரேயவிடம் ஈர்க்கப்பட்டவர்களுக்கு, அறிவொளியின் பாதை திறக்கிறது. அவர்கள் தங்கள் ஆன்மாவின் நித்திய நலனுக்காக முயற்சி செய்யத் தொடங்குகிறார்கள், அதன் மூலம் உயர்ந்த இலக்கை நோக்கி நகர்கிறார்கள்.